پرسشنامه سلامت سازمانی مدرسه (هوی و تارتر، 1997)

دانلود کامل پرسشنامه استاندارد سلامت سازمانی مدرسه (هوی و تارتر، 1997)، در قالب ورد و قابل ویرایش در 4 صفحه به همراه توضیحات روش نمره گذاری، تفسیر و منبع مورد استفاده شده…

معرفی کوتاه پرسشنامه سلامت سازمانی مدرسه (هوی و تارتر، 1997):

پرسشنامه سلامت سازمانی (هوی و تارتر، 1997)، یک پرسشنامه ­ای 44 سوالی است که برای مدارس تهیه شده است و میزان سلامت این مراکز را از جنبه های مختلف مورد ارزیابی قرار می­ دهد. در این پرسشنامه، کلیه ارکان تشکیل دهنده سلامت سازمانی در سه بعد نهادی، اداری و فنی گنجانده شده است. و جزییات مولفه به شرح زیر است: روحیه، تاکید علمی، رعایت، ساختاردهی، حمایت منابع، نفوذ مدیر، یگانگی نهاد

مشخصات پرسشنامه (به طور خلاصه):

تعداد سوالات: 44

تعداد مولفه: 7 مولفه (روحیه، تاکید علمی، رعایت، ساختاردهی، حمایت منابع، نفوذ مدیر، یگانگی نهاد)

روایی و پایایی:  دارد

روش نمره گذاری و تفسیر:  دارد

نوع فایل:  ورد و قابل ویرایش

منبع: دارد

تعداد صفحات: 4

***************************************************

تعریف مفهومی سلامت سازمانی:

سلامت سازماني عبارتست از دوام و بقاي سازمان در محيط خود و سازگاري با آن و گسترش و ارتقاء و توانايي خود براي سازش بيشتر (مایلز 1969، به نقل از عابدین، 2012).

پارسونز (1967) در تعريف يك سازمان سالم مي ­گويد: “همة سيستم­هاي اجتماعي براي بقاء و توسعه، بايد خود را با محيط اطراف انطباق دهند، منابع مربوط را براي بدست آوردن مقاصد خود بسيج كنند، فعاليت­هاي خود را هماهنگ و همسان سازند، و در كاركنان خود ايجاد انگيزه نمايند. در اين صورت سلامت آنها تضمين مي ­گردد” (هوي و ميسكل، ترجمه سيد عباس زاده، 1382، به نقل از شریعتمداری، 1388).

در تعريف ديگري از سلامت سازمان، سازماني را سالم مي­دانند كه آفريننده باشد و براي اين ويژگي يعني آفرينندگي بايد از ويژگي­هايي برخوردار باشد كه عبارتند از:

الف) دگرگوني را بپذيرد؛

ب) انديشه­هاي تازه را گرامي بدارد؛

ج) آزمايش و شكست را جزئي از كاميابي بداند؛

د) از كوشش افراد قدرداني كند.

سازماني كه داراي جو سالمي است سازماني است كه:

• در مبادله اطلاعات قابل اعتماد باشد.

• نسبت به اهداف سازمان داراي يگانگي و تعهد باشد.

• حمايت داخلي، آزادي از ترس و تهديد را فراهم كند زيرا كه تهديد به ارتباط خوب و سالم آسيب مي­رسانند و قابليت انعطاف را كاهش مي­دهد و به جاي علاقه به كل نظام حفاظت از خود را تحريك مي­كند (شریعتمداری، 1388).

ادامه مطلب