پرسشنامه هراس اجتماعی (کانور و همکاران، 2000)

افراد مبتلا به اختلال هراس اجتماعی به ­صورت شدید، مداوم و مزمن از این­که مورد نگاه و قضاوت دیگران قرار بگیرند و به ­خاطر رفتار خود تحقیر یا شرم­‌زده شوند، می­‌ترسند. ممکن است این ترس آن­قدر شدید باشد که کار، درس یا سایر فعالیت­‌های فرد را مختل سازد. با این­که بسیاری از افراد مبتلا به اختلال هراس اجتماعی درمی‌یابند که ترسشان بیش از اندازه و غیر منطقی است، نمی­‌توانند بر آن غلبه کنند.

علائم هراس اجتماعی:

تنها زمانی اختلال هراس اجتماعی در فرد تشخیص داده می­‌شود که اجتناب، ترس یا اضطراب نسبت به موقعیت اجتماعی در زندگی روزمره، شغل و زندگی اجتماعی اختلال ایجاد کند یا فرد در اثر اضطراب دچار استرس قابل توجه شود. DSM-5 برای تشخیص علائم اختلال اضطراب اجتماعی معیارهای زیر را ارائه کرده است:

• فرد از یک یا چند موقعیت اجتماعی که در آن مورد بازپرسی و توجه دقیق دیگران قرار بگیرد می‌­هراسد. برای نمونه می­‌توان به ملاقات با افراد غریبه، نگاه کردن به او هنگام غذا خوردن یا سخنرانی اشاره کرد.
• فرد می­‌ترسد طوری رفتار کند که شرمنده شود یا مورد قضاوت منفی قرار گیرد.
• فرد تقریبا همیشه با قرار گرفتن در موقعیت­‌های اجتماعی دچار اضطراب شدید می­‌شود.
• فرد از موقعیتی که نسبت به آن وحشت دارد می­‌گریزد یا با اضطراب و پریشانی آن را تحمل می­‌کند.
• ترس یا اضطراب فرد نسبت به خطر واقعی موقعیت اجتماعی غیرمنطقی است.
• ترس یا اضطراب فرد دائمی است و معمولا تا شش ماه یا بیشتر طول می­‌کشد.
• اجتناب، اضطراب یا پریشانی به­ طرز قابل توجهی عملکرد اجتماعی، تحصیلی یا شغلی فرد را مختل می­‌سازد.